Vest da je jedan od dugogodišnjih vođa navijača Partizana Predrag Simić - Sima Srbija pretučen ispred stadiona u Humskoj ponovo je podsetila na ličnosti sa dugim stažom na najpoznatijim srpskim tribinama - crno i crveno-beloj. Dok je Sima Srbija još prilično javno i glasno u navijačkim pričama, šta je sa onima koji su bili (ne)zvanični tvorci ultras navijanja u Srbiji? Ko su, gde su i čime se danas bave?

Istoriju „grobara" obeležili su mnogi znani i neznani navijači, ali se u svim pričama izdvajaju tri osobe kao motorna snaga „juga" u određenim periodima - Miroslav Božović Pampi, Radoslav Trlajić Bata Trlaja i Zoran Živanović Čegi.

Kaznena ekspedicija

Priča o Pampiju je dobro poznata širem navijačkom miljeu. Fizički ne baš Herkul - mršav, srednje visine - nosio je veliku dioptriju. Ali je zato bio izuzetno hrabar i prilično „lud". Postao je vođa početkom osamdesetih godina i ubrzo zaveo disciplinu na tribini. Bilo je to zlatno doba crno-belih pristalica, čuvena „Kaznena ekspedicija", koja je, uz čuvene navijače Čelsija „hedhanterse", proglašavana za najjaču na Starom kontinentu u to doba. U toj ekipi su bili ljudi koje fudbal, pa čak ni navijanje uopšte nisu zanimali, njima je samo nasilje bilo zabavno, kao u čuvenom filmu „Paklena pomorandža".

Kod Pampija je svako od navijača imao svoje zaduženje, pa su tako postojali „generali", najaktivniji mlađi navijači koji su se prethodno dokazivali u navijačkom smislu u tučama, krađama...

Pampi je bio nerazdvojan sa Batom Trlajom, odnosno Radoslavom Trlajićem, koji je 2000. ubijen kao vođa novobeogradskog klana. Trlaja će svakako najviše ostati upamćen po čuvenoj izjavi da je Beograd „mala bara, puna krokodila", ali i kao navijač koji je prvi počeo da bilduje. Pampi je odrastao u Bloku 70, a Trlaja na Bežaniji, ali su bili veoma različite ličnosti.

Nedugo posle odlaska Pampija sa tribine i Trlaja je „batalio" navijanje i otisnuo se u svet kriminala. Trlajić je ubijen u februaru 2000. godine na Novom Beogradu, izrešetan sa više hitaca iz „kalašnjikova", a sačekušu su mu napravila trojica ubica u „audiju". Ime Trlajića vezivalo se za FK „Bežanija", kao i za mnoge toples barove u bližoj okolini Beograda.

U vreme silaska „sa vlasti" „Kaznene ekspedicije" na južnoj tribini je počela da sija zvezda Zorana Živanovića Čegija. Odrastao u Bloku 29, odmalena je odlazio na stadion u Humskoj i praktično celog života se pripremao za navijačku „šipku". Čegi je postao lider nove generacije „grobara", koja donosi i preokret u načinu navijanja. Prethodne generacije „grobara", kao i sve ostale domaće navijačke grupe, negovale su tzv. italijanski stil navijanja sa zastavama, koreografijama i bakljama. U to vreme Čegi i ekipa donose odluku i prelaze na engleski način navijanja - grlo, dlanovi i šalovi.

Iako je u jednom trenutku bio teže ranjen od strane navijača Crvene zvezde, nije prekidao staž na tribini, te je i danas veoma aktivan.

Timin trejdmark

Počeci organizovanog navijanja na kultnoj, severnoj tribini „Marakane" vezuju se za januar 1989. godine, kada se blizu 200 najvatrenijih navijača crveno-belih dogovorilo o ujedinjenju svih 38 grupa koje su tada egzistirale. Kao rodonačelnik modernog navijanja na severnom kopu odavno je označen Zoran Timić, poznatiji kao Tima.

Njegov „trejdmark" su brojne koreografije, po kojima su ranije bili poznatisamo italijanski tifozi. Zbog pomenutih koreografija, koje su i danas prisutne na severnoj tribini, za navijače Crvene zvezde se govori da su avangarda na našoj navijačkoj sceni.

Inače, Zoran Timić Tima je dugogodišnji član Skupštine FK „Crvena zvezda", a ljubav prema crveno-belim bojama demonstrirao je i kao generalni sekretar mačevalačkog kluba. Za Zorana Timića se uvek govorilo da je vrhunski organizator tribine i pravi pobornik italijanskog stila navijanja, dok su s njim rasli i sledbenici engleske škole.

Tu se, pre svega, misli na Todu, navijača koji je još osamdesetih bio poštovan na severu. Pratio je crveno-bele na svim meridijanima, a i danas dolazi na mečeve voljenog kluba, ali je uglavnom smešten na mnogo mirnijoj, zapadnoj tribini. Prošle godine je posle duge i teške bolesti preminuo Branislav Zeljković poznatiji kao Zelja. Njemu su počast odali i dugogodišnji rivali iz grobarskog tabora, jer ga smatraju utemeljivačem modernog navijanja u Srbiji, koji je u svakom trenutku znao da poštuje fer-plej. Pored njega, iz nekadašnjih „zulu voriorsa" i „red devilsa" proistekli su Žorž, Kalina, Crvko, momci koji su predstavljali strah i trepet za sve navijače širom Evrope. 

„Miroslave, sklonite se na trotoar"

Kao jedna od najvećih navijačkih anegdota osamdesetih godina izdvaja se priča o Pampiju, legendarnom „grobaru", i njegovom ocu, koji je bio komandant policijske brigade na Banovom brdu. Ova epizoda počela je kod Terazijske česme, odakle je kolona „grobara" krenula na utakmicu.

Pampi je išao na čelu, a negde kod Slavije kolonu je sačekao špalir policije pod komandom Pampijevog oca Saše.

„Miroslave, sklonite se sa ulice na trotoar", naredio je komandant policije. Na šta mu je Pampi odgovorio: „Saša, sklonite se, napašćemo"...

Sa „severa" na ratište

Mnogi žestoki beogradski momci, „afrimisani" tokom osamdesetih i devedesetih, pojavljivali su se na severnoj tribini. Kao veliki navijač Crvene zvezde na ratište je otišao Đorđe Božović Giška, koji je bio jedan od osnivača srpske dobrovoljačke garde. Poznatija je veza između Arkana i Zvezde, a na severu se pojavljivao i Aleksandar Knežević Knele. Inače, na severnoj tribini i danas postoji spomen-ploča kao sećanje na navijače Crvene zvezde koji su poginuli u ratovima u Bosni i Hrvatskoj početkom devedesetih. Upravo posle tih ratova došlo je do smene generacija među tvrdim jezgrom Zvezdinih fanova.